ปรู๊ฟสตอรี่ : เมื่อฉันมีเด็กฝึกงาน (2)

 

หลังจากน้องฝึกงานทั้ง 2 คน ผ่านการฝึกงานมาได้ 2 เดือนกว่า
พี่ปรู๊ฟแบบเราก็รู้สึกดีนะที่น้องๆ ช่วยงานได้ดี แม้จะยังมีที่ผิด
ซ้ำซาก ผิดแล้วผิดอีกที่เดิม คำเดิม ที่จำไม่ค่อยได้ บางครั้งฟัง
แต่ก็ไม่จด ก็ทำให้พี่สายเคร่งแบบเราหงุดหงิดบ้าง แต่ก็ไม่เคย
ดุว่าหรอก เพราะเดี๋ยวเราก็ไม่เจอกันแล้วนะจ๊ะ น้องๆ จะได้ไม่ต้อง
ให้พี่คอยแก้ คอยบอก คอยอธิบายแล้ว แต่ระวังเหงาหูนะเทอว์

สำหรับประเด็นที่จะเขียนวันนี้เกี่ยวกับการฝึกงานของนักศึกษา
ไม่เฉพาะกับที่บริษัทเราหรอก แต่ทุกที่นั่นแล
คือเรื่องของ “การติดมือถือ” “ติดคนในมือถือ” “ติดโซเชียลเน็ตเวิร์ก”
ทั้งหลายแหล่ และการไม่เอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน

ถ้างานที่ทำไม่ได้ต้องยุ่งเกี่ยวกับมือถือมากนัก
ก็พักสายตาจาก “หน้าจอ” มือถือ สนใจสิ่งรอบตัวบ้างก็ดีนะจ๊ะ
ถ้ามัวแต่ก้มกดมือถือ ไม่สนใจใคร มันดูไม่ดีหรอก
แล้วเวลาทำงาน ก็ไม่ใช่ว่าชอบลุกไปคุยโทรศัพท์ถี่ๆ ติดกัน
ลุกบ่อยๆ ชาวบ้านจะหาว่าอู้!! มันมีคนชอบจับผิดแบบนี้จริงๆ นะ
ในทุกบริษัทแหละ โดยเฉพาะงานที่มันมีช่องว่างให้เอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน
เช่น งานปรู๊ฟข่าว สิ่งที่พี่จะแนะนำคือ อยากอู้ ต้องอู้ให้เนียนๆ
ไปเข้าห้องน้ำนานๆ สิ! (ตึกโป๊ะ! น้องบอกกูทำอยู่) ไม่ใช่ละ…

ตลกมั้ย? ไม่ตลกสินะ สิ่งที่พี่อยากบอกก็คือ
ไปทำงานที่ไหนก็ตาม สิ่งหนึ่งที่ควรคำนึงถึงด้วย
ไม่ใช่แค่แต่ตัวเอง แต่ควรเอาใจเขามาใส่ใจเราด้วย
กับเพื่อนร่วมงานในแผนก เพื่อนที่นั่งทำงานด้วยกันนั่นแหละ
อย่าเอาเปรียบเพื่อนร่วมงาน ทำงานก็ทำให้เต็มที่
ไม่เอางานนอกมานั่งทำ ไม่แคร์ใคร บางบริษัทเค้าใจดี
ปล่อยคนแบบนี้ไว้ แต่บางบริษัทก็ไม่ได้ใจดีให้พนักงานมา
นั่งอู้งาน ทำงานอื่น หรือแชตตลอดเวลา
ลองอ่านข่าวนี้เป็นอุทาหรณ์
http://www.thairath.co.th/content/479592
แชตเวลางาน โดนไล่ออกได้ทันที

หรือบริษัทมีเวลาพักให้ 1 ชม. ก็ควรพักตามนั้น
อาจเกินบ้างนิดหน่อย นานๆ ครั้งที่มีธุระ
คนโน้นคนนี้ฝากซื้อของกิน บางบริษัทก็ไม่ได้เคร่งมาก
แต่กฎบางอย่าง ถ้าเราทำได้ดี เราก็รู้แก่ใจใช่ไหมว่าเราทำดี
บางครั้งความดีที่เราทำอาจไม่มีใครเห็น
แต่มันก็น่าภูมิใจไม่ใช่เหรอ กับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้
ที่เรารู้แก่ใจว่าเราทำดี

งานบางอย่างมันเป็น ‘งานปิดทองหลังพระ’
ถ้ามีแต่คนปิดทองหน้าพระ แล้วหลังพระจะงดงามได้อย่างไร
“งานปรู๊ฟ” หรือ “งานพิสูจน์อักษร” ก็เป็นงานปิดทองหลังพระ
งานหนึ่งนะคะ หวังว่าเมื่อน้องๆ ได้ฝึกงานจบไป
จะเข้าใจประเด็นนี้ด้วย พิสูจน์อักษรต้องตรวจงานให้เนี้ยบ
อย่าให้มีผิด ถ้าพลาดไปนิดเดียว ก็จะโดนตำหนิ
แต่ถ้าตรวจถูกหมด มันก็ไม่ได้มีความดีปรากฏ
แต่มันน่าภูมิใจจะตาย ที่ไม่มีใครตำหนิเราได้

อีกไม่กี่สัปดาห์ น้องๆ ก็จะฝึกงานจบแล้ว
หวังว่าจะได้ข้อคิด หรืออะไรกลับไปจากการทำงาน
มากกว่ารายงานที่ต้องทำส่งอาจารย์นะคะ

ขอให้โชคดีกับชีวิตการทำงานค่ะ.